Ik in het kort

Je kon me in mijn kinderjaren vinden bij alle mogelijke actieve dingen, van kinderdans op woensdag middag tot in de tuin ravotten en me vuil maken. Zwemmen hoorde er ook bij en was de eerste sport die ik uitoefende. Ik won als kleine jongen enkele kampioenschappen, wat me tot op heden nog tot een echte waterrat maakt.

​

Mijn jeugd bestond vooral uit recreatief en competitief zwemmen en badminton. Ik had niet uiteindelijk niet veel interesse meer in competitie dus ik deed het vooral voor het plezier van bewegen. Jammer genoeg vond ik geen sport die me echt met interesse kon bekoren. Het werd snel saai en dan was de drive snel weg.

​

Als student op de hogeschool veranderde dit en nam uitgaan de overhand. Het sporten bleef beperkt tot joggen en studentenhockey. Ik sportte intensief, maar doelloos. Ook mijn voeding was een grote grap, waardoor er op enkele jaren tijd de nodige kilo's bijkwamen.

​

Het was pas toen ik wist dat ik papa ging worden op mijn 24e dat ik de motivatie vond om er iets aan te gaan doen. De eerste kilometer joggen zal ik dan ook nooit vergeten. Het was een dieptepunt dat ik toen meenam als de start om het beter te doen. Mijn motivatie: ik wil later samen met mijn zoontje kunnen buitenspelen, in plaats van te kijken hoe hij speelt.

​

Net als iedereen had ik geen idee waar te beginnen. Zo nu en dan eens diëten en sporten. Zonder sturing, maar door drie maal per week actief te bewegen, zag ik langzaam maar zeker verschil. Tot dat de eerste uitdaging kwam.

 

"Hey Dieter, zo een obstacle run, is dat niks voor ons?", zei een vriend van me. En zo gezegd, zo gedaan. We hadden 7 maanden om ons klaar te stomen voor 13km met verschillende obstakels. Dat was een hele opgave. Het lopen ging beter en beter, maar ik bleef opzoek naar manieren om sneller te gaan. De uithouding was er wel, maar het tempo lag niet al te hoog. Toch is het gelukt. Samen met mijn kameraad hebben we de eerst run uitgelopen op een tijd van net geen 3 uren. Voor ons op dat moment een hele overwinning.

​

We hadden de smaak te pakken en deden 4 runs op één jaar, met als ultieme doel om binnen de twee uur te eindigen. Dat doel konden we afvinken, maar we begonnen een sleur te voelen. Na twee jaar trainen en oefenen voor het lopen, was de fun eraf. De runs waren leuk, maar ik had iets extra nodig.

​

Via een documentaire kwam ik uit bij Crossfit . Er waren zoveel facetten van sport aanwezig, dat ik het begon na te doen. Na veel twijfelen of ik het wel kon, meldde ik me aan bij de dichtstbijzijnde box en begon mijn avontuur. Vooral met mijn vriend, de barbell, spendeerde ik het eerste jaar de meeste tijd. Techniek en mobiliteit waren mijn werkpunten voor ik iets anders zou gaan doen.

​

Aangezien ik de obstacleruns aankon en ik mezelf de juiste technieken had aangeleerd, dacht ik dat ik alles aankon. Toch was mijn eerste workout een zure pil. Kettlebell swings, burpees en 200 m sprints in een bepaald herhalingsschema en binnen een bepaalde tijd eindigden na 15 min met mijn hoofd in de bosjes.

​

"Damn, ik heb nog een lange weg te gaan",  dacht ik terwijl ik eindelijk terug kon wandelen.

​

De eerste 2 - 3 jaren vlogen voorbij en het verschil was zichtbaar en meetbaar. Ik werd sterker, voelde me fitter en de spiegel was mijn meetpunt. Ik voelde met goed in mijn vel en ook mijn doel om met mijn zoontje te kunnen spelen was er. We gingen wandelen, fietsen, speelden samen met de bal en kwam hij mee om me aan te moedigen bij trainingen.

​

Daar kwam het Covid-virus, gepaard met een lockdown. Net nu ik een duidelijk weekschema had en wist wanneer ik zou gaan sporten, ging alles wat met sport te maken had dicht. Iedereen werd afhankelijk van wat hij/zij thuis kon doen. Het was voor mij een test, die me gebracht heeft tot waar ik nu sta.

​

Tijdens de lockdown postte ik veel van mij home workouts op Instagram en toen de maatregelen versoepeld werden, kreeg ik de vraag van een vriendin of ik eens een workout kon geven in Kapermolen park in Hasselt. Uiteraard rekening houdend met alle afstandsregels, maar met de begeleiding die ze toen zochten.

​

Daar is Balance begonnen met 3 mensen in de workout in het Kapermolen park. Goed voorbereid, maar met een juiste portie zenuwen gaf ik week na week een nieuwe les. Het was zo leuk dat we dit bleven doen en dat er meer en meer mensen na de lockdown ons kwamen vergezellen. Het werd tijd om een nieuwe stap te zetten en voor ik het wist was Balance opgericht.

​

We vonden een thuis in een naburig schooltje waar de workouts nu nog steeds doorgaan. Omdat ik het belangrijk vind dat alles klopt qua info en onderbouwing ben ik mezelf gaan bijscholen en heb ik zo mijn Europees certificaat gehaald (EREPS) Mijn passie voor sporten en mensen helpen met het behalen van doelen groeit nu nog steeds. Ik blijf lezen en mezelf bijscholen, om anderen te helpen hun doelen te verwezenlijken. Goede kennis, inzicht en gevoel voor verantwoordelijkheid is nodig om anderen te helpen.

​

Bedankt aan al mijn leden voor het vertrouwen dat ze mij geven. Ik maak dan wel de schema's en de workouts, zij zijn degenen die ze uitvoeren. Het is fantastisch om te zien hoe goed zij dit doen en vanop een afstand hun voortgang waar te nemen. Ook aan jou bedankt om dit te lezen. Hopelijk inspireert het je en zie ik je binnenkort eens in een groepssessie of voor een persoonlijk traject. Ik doe met veel plezier mijn uiterste best om jou te helpen jouw doelen te verwezenlijken.